مژه ی پنجره ام

چند روزیست آسمان بغض گلویش ترکیده
اشک میریزد
آسمان گاه ابری ،گاه باد و بورانی  وسرد می شود . 

خرمالوی حیاط ما رسیده
وبرگهای زرد هر لحظه از درخت جدا می شود .

کاکل نیزار ها آنسوی مژه پنجره ام طلایی شده  

 گویی 

 
صدای مرده ها می آید  

آرام ،آرام  

دست از خاک بیرون آورده اند  
خزندگان را نوازش می کنند
تا بخواب زمستانی روند ...